Το νομοσχέδιο Πιερρακάκη ψηφίστηκε. Επιστροφή στην κανονικότητα;

Το ερώτημα που μας ταλαιπωρεί ήδη από την τελευταία εβδομάδα αφορά το πως θα συνεχιστούν οι φοιτητικές κινητοποιήσεις μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου Πιερρακάκη. Είναι το πρώτο ερώτημα το οποίο μέσα του κρύβει ένα δεύτερο, που αφορά το αν τελικά μετά από δύο μήνες κινητοποιήσεων, καταλήψεων και διαδηλώσεων κερδίσαμε ή χάσαμε; Σε όσους κακόπιστα, αλλά κυρίως καλόπιστα, μας ρωτάνε «Και τι καταφέραμε; Δύο μήνες οι σχολές κλειστές και το νομοσχέδιο ψηφίστηκε», με μεγάλη αυτοπεποίθηση απαντάμε ότι:

1. Ο συσχετισμός δύναμης άλλαξε από τον Δεκέμβριο μέχρι σήμερα. Στο επίπεδο των ιδεών και της κοινής γνώμης. Οι φοιτητές είναι μαζικά ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και η κοινωνία διχάστηκε. Η αλλαγή γραμμής και το ρεζιλίκι ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ είναι επίσης μία σημαντική αλλαγή. Το φοιτητικό κίνημα ανάγκασε σε αυτή την πιρουέτα τον Ανδρουλάκη. Ας σκεφτούμε σε ποιο σημείο θα ήμασταν σήμερα χωρίς τους 2 μήνες κινητοποιήσεων μας. Η ΝΔ θεωρούσε δεδομένο ότι θα ψηφίσει το νόμο γρήγορα και χωρίς αντιστάσεις. Τα ΜΜΕ για εβδομάδες τηρούσαν σιγή ιχθύος. Αυτά όλα άλλαξαν κάτω από την μαζική παρουσία της νεολαίας στα αμφιθέατρα και στο δρόμο. Όχι για πάντα αλλά σήμερα, ακόμα και μετά την ψήφιση του νόμου, μπορούμε να πούμε με σιγουριά και αυτοπεποίθηση ότι είμαστε σε καλύτερο σημείο να υπερασπιστούμε την Δημόσια Παιδεία από ότι ήμασταν πριν 4 μήνες. Μπορούμε να απαντήσουμε με μεγάλη πεποίθηση ότι «οι αγώνες έχουν αποτελέσματα».

• Υπήρξαν συλλογικές διαδικασίες μέσα στις σχολές μας. Μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, με πολλούς φοιτητές να παίρνουν τον λόγο, με οργάνωση και αυτοοργάνωση, με μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι μία γενιά φοιτητών πολιτικοποιήθηκε γρήγορα, έμαθε, έβγαλε συμπεράσματα, απέκτησε εικόνες συλλογικής δράσης και μαζικής κίνησης. Μάθαμε τι σημαίνει η μαζική και ενεργητική συμμετοχή και όχι απλά να ψηφίζουμε στις φοιτητικές εκλογές. Για την γενιά μας που είναι επί έτη αντικείμενο πολιτικών, σχεδίων και εκμετάλλευσης αυτό είναι ένα μεγάλο μάθημα: Χιλιάδες πήραμε μέρος στο πραγματικό σχολείο που λέγεται φοιτητικό κίνημα και αυτό είναι μια πραγματική νίκη.

• Συμμαχήσαμε και ενωθήκαμε με τους καθηγητές και το διοικητικό προσωπικό. Όχι με όλους τους καθηγητές ούτε με όλη την εκπαιδευτική κοινότητα. Δύο μήνες κινητοποιήσεων μας ήταν αρκετοί για να αποκαλυφθούν οι φίλοι και εχθροί μας. Δεν είμαστε με τους καθηγητές και τους πρυτάνεις οι οποίοι αδιαφορούν για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, όπως αδιαφορούν για την υποχρηματοδότηση και συνήθως μπορεί να είναι οι ίδιοι που προχωρούν σε μαζικά κοψίματα και σε ακραίες τοποθετήσεις μέσα στις σχολές. Έχουμε ανοιχτό μέτωπο με τους προέδρους και τους κοσμήτορες που απειλούν με πειθαρχικά. Έχουμε διαρκές μέτωπο με τις καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που με την γραμμή «ανοιχτές σχολές» τάχθηκαν υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων. Θέλουμε ενότητα με τους καθηγητές που επέλεξαν να μην σιωπήσουν, τάχθηκαν ανοιχτά κατά των ιδιωτικών πανεπιστημίων και στήριξαν το δίκαιο αγώνα μας. Μία τέτοια ενότητα είναι πιο εύκολη σήμερα και αυτή είναι σημαντική επιτυχία.

• Η εποχή μας έχει ανάγκη τις αντιστάσεις αλλά και τις διεκδικήσεις. Οι αντιστάσεις στα νομοσχέδια, στις ιδιωτικοποίησεις κλπ είναι απαραίτητος αλλά όχι ικανός όρος για να αλλάξουμε την κατάσταση. Χρειαζόμαστε την αντίσταση ώστε να μπορέσουμε να αντεπιτεθούμε. Δεν μπορεί η οπτική μας να περιορίζεται στο πότε θα έρθει ένας νέος νόμος για να σηκωθούν αντιδράσεις αλλά είναι απαραίτητος όρος. Με αυτήν την έννοια ακόμα και η μάχη που δώσαμε για το μπλοκάρισμα της πανεπιστημιακής αστυνομίας στις σχολές ήταν μία μικρή νίκη. Η εποχή μας έχει ανάγκη τις αντιστάσεις αλλά έχει ανάγκη και τις διεκδικήσεις. Έχουμε ανάγκη από μικρές νίκες ή έστω πραγματικές μάχες αντίστασης για να μπορέσουμε και να διεκδικήσουμε.

Ο αγώνας μας είναι νικηφόρος γιατί θα συνεχιστεί!

Δύο μήνες δίνουμε αγώνα μεγάλης διάρκειας, με συνελεύσεις, με επιχειρήματα, με αποδεικτικό λόγο, με ζωντανές καταλήψεις, με εκδηλώσεις με μαζικές πορείες, με πανελλαδικότητα και με συντριπτική μειοψηφία τα γαλάζια παιδιά της ΔΑΠ. Ο αγώνας μας είναι νικηφόρος γιατί θα συνεχιστεί. Θα συνεχιστεί γιατί η μάχη για την κατάργηση του άρθρου 16 έχει και άλλα επεισόδια και δεν σταμάτησε με την ψήφιση του νομοσχεδίου. Γιατί αυτός ο αγώνας μπορεί και πρέπει να μεταφερθεί μέσα στη καθημερινή φοιτητική ζωή απέναντι στην υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων, την εμπορευματοποίηση, τους καθηγητές που πληρώνονται από το δημόσιο πανεπιστήμιο αλλά είναι υπέρ των ιδιωτικών εκδοτηρίων πτυχίων, που η κυβέρνηση τα ονομάζει μη κρατικά. Θα συνεχιστεί γιατί εδώ και δύο μήνες δείχνει και δίνει το παράδειγμα και την απάντηση στο ερώτημα: Απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη του 41% ποιος; Η απάντηση είναι τώρα, εμείς!

• Να επιμείνουμε και να συνεχίσουμε στην σύγκληση Γενικών Συνελεύσεων στις σχολές μας, στην μαζικοποίηση τους με στόχο την συνέχιση των κινητοποιήσεων. Να συνεχίσουν να αποτελούν οι σχολές μας κέντρα αγώνα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης!
• Να σταθούμε απέναντι τους καθηγητές που τάχθηκαν υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων και στάθηκαν εχθρικά στον αγώνα μας. Είναι επίορκοι απέναντι στο λειτούργημα τους, ετοιμάζονται για μια έμμισθη θέση στα ιδιωτικά «πανεπιστήμια». Να μην τολμήσουν να πατήσουν το πόδι τους στις σχολές μας για μάθημα!
• Οι Φοιτητικοί Σύλλογοι να οργανώσουν δυναμικές κινητοποιήσεις στα γραφεία βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που ψήφισαν το νομοσχέδιο!
• Να επιμείνουμε στις εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις κάθε Πέμπτη
• Σε όλες τις Σχολές να συγκροτηθούν Πρωτοβουλίες και Επιτροπές Αγώνα μαζί με καθηγητές και διοικητικούς υπαλλήλους που τάχθηκαν ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με στόχο την συνέχιση του αγώνα!

Το άρθρο 16 δεν θα αναθεωρηθεί! Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια!

Η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος και η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι
διακηρυγμένος στόχος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας. Τόσο ο Μητσοτάκης όσο και ο Υπουργός
Παιδείας Πιερρακάκης έχουν δηλώσει ότι το άρθρο 16 είναι αναχρονισμός και ότι πρέπει να σταματήσει
να υπάρχει κρατικό μονοπώλιο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η κυβέρνηση φέρνει νομοσχέδιο για την
ίδρυση «μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων», ως παραρτήματα ιδιωτικών πανεπιστημίων
του εξωτερικού.

Γιατί είναι τόσο σημαντικό το άρθρο 16;

Το άρθρο 16 κατοχυρώνει συνταγματικά την δημόσια και δωρεάν ανώτατη εκπαίδευση και απαγορεύει
την ίδρυση ανώτατων σχολών από ιδιώτες. Κατοχυρώνει την δημόσια χρηματοδότηση των ΑΕΙ και την
ελευθερία στην διδασκαλία και την έρευνα.

Τι μας λέει η κυβέρνηση;

-Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα φέρει ένα καλύτερο δημόσιο πανεπιστήμιο λόγω του ανταγωνισμού.
Αλήθεια ας μας πει η κυβέρνηση πόσο καλύτερα έγιναν τα δημόσια νοσοκομεία τόσα χρόνια που
λειτουργούν ιδιωτικά νοσοκομεία και κλινικές; Πόσα λεφτά δίνουμε κάθε μήνα στους ιδιωτικούς
παρόχους ρεύματος που κάνουν πάρτι στην ενέργεια; Η ιδιωτικοποίηση των τρένων δεν έφερε καμία
αναβάθμιση. Έφερε τους νεκρούς στα Τέμπη. Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων όχι μόνο δεν θα λύσει
το πρόβλημα της ποιότητας της εκπαίδευσης αλλά η κυβέρνηση θα συνεχίζει να υποχρηματοδοτεί τα
δημόσια πανεπιστήμια, τα οποία θα οδηγηθούν να αναζητούν διαρκώς ιδιωτικούς πόρους για να τις ανάγκες τους, να λειτουργούν με κριτήριο το κέρδος και να βάλουν δίδακτρα.Ιδιωτικό πανεπιστήμιο σημαίνει δίδακτρα και πώληση υπηρεσιών εκπαίδευσης. Ιδιωτικό πανεπιστήμιο
σημαίνει ότι θα σπουδάζει όποιος έχει λεφτά.

–Με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα ανακοπεί η φοιτητική μετανάστευση, θα σπουδάζει κανείς δίπλα στο σπίτι του και δεν θα ξοδεύονται χρήματα σε άλλες χώρες.

Το πρόβλημα της οικονομικής αιμορραγίας του οικογενειακού προϋπολογισμού, θα συνεχίζονταν είτε το παιδί σπουδάζει σε πανεπιστήμιο τουεξωτερικού είτε σε ιδιωτικό Πανεπιστήμιο στην Eλλάδα. Όσο για το καθαρά «μεταναστευτικό» μέρος, τη δυνατότητα, δηλαδή, τα παιδιά να σπουδάζουν στον τόπο που ζουν, πρόκειται πάλι για μύθο.Kανένα ιδιωτικό Πανεπιστήμιο και κανένας επιχειρηματίας δε θα ρισκάρει να φτιάξει ιδιωτικό πανεπιστήμιο σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, αλλά θα προτιμηθούν τα μεγάλα αστικά κέντρα καικυρίως η Aθήνα. Αν η κυβέρνηση νοιαζόταν να σπουδάσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι στην
Ελλάδα δεν θα έβαζε την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που αποκλείει χιλιάδες μαθητές κάθε χρόνο από
το δημόσιο πανεπιστήμιο.

–Υπάρχει πρόθεση από ξένα ιδιωτικά πανεπιστήμια πρώτης γραμμής να ιδρύσουν παραρτήματα στην
Ελλάδα.

Τα πανεπιστήμια πρώτης γραμμής που μας λέει η κυβέρνηση (MIT, Yale, Columbia κλπ) δεν
έχουν ιδρύσει ούτε ένα πανεπιστήμιο-παράρτημα τους σε ξένη χώρα. Το ίδιο το Columbia έχει
δηλώσει ότι δεν θέλει να ιδρύσει παράρτημά του στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση μας κοροϊδεύει.

Τι δεν μας λέει η κυβέρνηση;

Στόχος της κυβέρνησης είναι η πλήρης μετατροπή της εκπαίδευσης σε εμπόρευμα.. Δεν μας λέει ότι
εδώ και χρόνια οι μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ συστηματικά και συνειδητά
υποχρηματοδοτούν τα δημόσια πανεπιστήμια για να παρουσιάζουν εικόνα διάλυσης, ανεπάρκειας,
κατάρρευσης. Προετοίμασαν έτσι πελατεία δεκάδων χιλιάδων νέων για τα ιδιωτικά Κολλέγια. Δεν μας λέει ότι η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής και η εσκεμμένη μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, έχει
σκοπό να δημιουργήσει ακόμη μεγαλύτερη πελατεία για τα ιδιωτικά Κολλέγια και ιδιωτικά
πανεπιστήμια. Δεν μας λέει ότι όταν το ίδιο το κράτος είναι εχθρός των δημόσιων εκπαιδευτικών
ιδρυμάτων καταδικάζοντάς τα στη φτώχεια και στην εμπορευματοποίηση, τότε ο ανταγωνισμός δεν τα
βελτιώνει, αλλά τα καταδικάζει. Ποιος τολμά να υποστηρίξει ότι τα δημόσια ΙΕΚ -για παράδειγμα-
βελτιώθηκαν επειδή υπάρχουν και ιδιωτικά ΙΕΚ; Δεν μας λέει ότι αν εκχωρηθούν κι άλλες «υπηρεσίες
εκπαίδευσης» στην αγορά, τότε καμιά ποιότητα δεν μπορεί να κατοχυρωθεί γιατί υπέρτατος σκοπός
κάθε επιχειρηματία (είτε αυτός δραστηριοποιείται στο εμπόριο, είτε στην εκπαίδευση) είναι το κέρδος.

Ο αγώνας ενάντια στην αναθεώρηση του άρθρου 16 είναι αγώνας υπεράσπισης της δημόσιας και δωρεάν παιδείας!

Πριν 15 χρόνια οι μαθητές δεν αποκλείονταν κατά χιλιάδες εξαιτίας της ΕΒΕ. Η κρατική χρηματοδότηση
των ΑΕΙ ήταν 70% αυξημένη σε σχέση με σήμερα. Τα βιβλία και τα απαραίτητα υλικά για τις σπουδές
μας παρέχονταν δωρεάν. Είχαμε περισσότερους καθηγητές και δεν πέφταμε από τα παράθυρα των
αιθουσών επειδή δεν χωρούσαμε. Η σίτιση μας δεν εξαρτιόταν από τις ορέξεις των ιδιωτών.
Μπορούσαμε να σπουδάσουμε μακριά από την πόλη μας γιατί δεν πληρώναμε 500 ευρώ για μια
γκαρσονιέρα. Κάναμε μεταπτυχιακό δωρεάν και βρίσκαμε δουλειά μόνο με το πτυχίο μας στο
αντικείμενο μας. Πιστεύουμε ότι πρέπει να υπερασπιστούμε ο, τι μας έχει απομείνει και να αγωνιστούμε
για να ξαναπάρουμε πίσω όσα μας πήραν.

Θέλουμε η παιδεία να μην εξαρτάται από την τσέπη του καθενός. Δεν θέλουμε την παιδεία εμπόρευμα
που θα την αγοράζει όποιος έχει λεφτά. Γιατί ιδιωτικό πανεπιστήμιο σημαίνει δίδακτρα και σπουδές μόνο
για όσους έχουν λεφτά. Γιατί δεν είναι δίκαιο όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να μην
μπορούν να σπουδάσουν. Να μην βρίσκουν δουλειά. Να μην αμείβονται καλά και όσοι έχουν λεφτά να
μπορούν να σπουδάσουν σε ένα ιδιωτικό κολλέγιο ή ιδιωτικό πανεπιστήμιο και να βρίσκουν μια καλά
αμειβόμενη δουλειά. Η υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και το μπλοκάρισμα της
αναθεώρησης του άρθρου 16 δεν είναι υπόθεση μόνο της εκπαιδευτικής κοινότητας αλλά όλων μας.

Είναι αναγκαίος ένας αγώνας σύσσωμης της ακαδημαϊκής και πανεκπαιδευτικής κοινότητας και
όλου του λαού προκειμένου να μην περάσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης και να μην αναθεωρηθεί το
άρθρο 16. Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να υπερασπιστούμε την Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση! Να
μην επιτρέψουμε την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα!

• Δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους!
• Όχι στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων!
• Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία!
• Να μην περάσει το νομοσχέδιο της κυβέρνησης!
• Πανεκπαιδευτικό μέτωπο ενάντια στην ίδρυση των ιδιωτικών
  πανεπιστημίων!

ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ, ΟΙ ΛΑΟΙ ΚΙΝΟΥΝ TON ΤΡΟΧΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Από τον αγώνα που ξεκίνησε
με το αίτημα για ελεύθερες φοιτητικές εκλογές και εξελίχθηκε σε κεντρικό πολιτικό αγώνα ενάντια στη
Χούντα των συνταγματαρχών και την εξάρτηση της χώρας από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Που
αγκαλιάστηκε όχι μόνο από τη νεολαία αλλά από το σύνολο του ελληνικού λαού ο οποίος δε φοβήθηκε
να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με το καθεστώς και να βροντοφωνάξει τα συνθήματα «ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» αλλά και «Έξω οι ΗΠΑ έξω το ΝΑΤΟ».

50 χρόνια μετά την εξέγερση του λαού μας στο Πολυτεχνείο, ο παλαιστινιακός λαός μας δείχνει ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος!

Οι δεκαετίες που ακολούθησαν το Πολυτεχνείο επιβεβαίωσαν ότι οι ΗΠΑ αποτελούν το μεγαλύτερο
τρομοκράτη  στο πλανήτη. Σήμερα το αποδεικνύουν περίτρανα με την στήριξη τους στο κράτος-
δολοφόνο του Ισραήλ που διαπράττει γενοκτονία κατά του παλαιστινιακού λαού.

Τον τελευταίο μήνα το Ισραήλ βομβαρδίζει με άνευ προηγουμένου ένταση τη λωρίδα της Γάζας.
Επικαλούμενοι το «δικαίωμά τους στην αυτοάμυνα» έχουν σκοτώσει μέσα σε ένα μήνα 10.000
ανθρώπους, σχεδόν οι μισοί από τους οποίους ήταν παιδιά. Πρόκειται για τη συστηματική προσπάθεια
γενοκτονίας ενός λαού, η οποία εκτυλίσσεται με τις ευχές των ΗΠΑ και της «πολιτισμένης» Δύσης που
απροκάλυπτα στηρίζει τη σιωνιστική βαρβαρότητα. Που είναι συνένοχη στα αμέτρητα εγκλήματα
πολέμου που διαπράττει το Ισραήλ εδώ και 75 χρόνια.

Κι όμως ο λαός της Παλαιστίνης αντιστέκεται και δεν έχει λυγίσει ακόμα. Ο δίκαιος αγώνας του έχει
να μας διδάξει πολλά.

Μας διδάσκει ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος. Ακόμη και αν φαίνεται ακατόρθωτο οι «μικροί»
αυτού του κόσμου μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι και να χτυπήσουν τους δήθεν πανίσχυρους
αντιπάλους τους. Όπως στο Πολυτεχνείο, έτσι και στην Παλαιστίνη, όπου ένας λαός μάχεται εδώ και
χρόνια με πέτρες και σφεντόνες απέναντι στην πολεμική μηχανή του Ισραήλ και τους συμμάχους του,
έγινε σαφές πως η κυριαρχία της Δύσης μπορεί να τεθεί υπό αμφισβήτηση.

Μας διδάσκει πώς είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι. Ακόμα και αν ο αντίπαλος είναι ισχυρότερος. Ακόμα
και αν δεν έχεις εγγύηση για την επιτυχία. Η εξέγερση είναι δίκαιη και ο αγώνας για την απελευθέρωση
και την κοινωνική δικαιοσύνη, προϋποθέτει τη ρήξη και την σύγκρουση.

Μας διδάσκει πως όταν οι λαοί έρχονται στο προσκήνιο τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Μετά
από 75 χρόνια ισραηλινής κατοχής, η παλαιστινιακή αντίσταση δεν σκύβει το κεφάλι η φλόγα της
αντίστασης καίει ακόμα. Ο δίκαιος αγώνας των παλαιστινίων δείχνει όμως και κάτι ακόμα. Την ηθική
χρεοκοπία της Δύσης που κλείνει τα μάτια απέναντι στα εγκλήματα του καταπιεστή και χαρακτηρίζει
τρομοκρατία την αντίσταση του επι 75 χρόνια καταπιεζόμενου παλαιστινιακού λαού. 50 χρόνια μετά
την λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου, η Παλαιστινιακή Αντίσταση δείχνει ότι οι λαοί είναι αυτοί που
κινούν τον τροχό της ιστορίας.

Η κυβέρνηση στηρίζει ανοιχτά τους δολοφόνους του Ισραήλ για χάρη των ΗΠΑ
Την στιγμή που στη Γάζα ένας λαός παλεύει για τη ζωή και την ανεξαρτησία του, η ελληνική κυβέρνηση
στηρίζει απροκάλυπτα τους σιωνιστές δολοφόνους του. Είδαμε τη Βουλή να φωταγωγείται με τη
σημαία του Ισραήλ, τον Μητσοτάκη να μιλάει για το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, την αποχή
από το ψήφισμα του ΟΗΕ για εκεχειρία. Όλα αυτά ως αποτέλεσμα της αδιαπραγμάτευτης υποταγής
της χώρας στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Οι πράξεις υποτέλειας στις ΗΠΑ έχουν φτάσει στο σημείο
να θεωρούνται κανονικότητα. Σήμερα, που είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μια Ελλάδα η οποία δεν
καθορίζεται από τις επιταγές των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, έχουμε χρέος να θυμόμαστε και να θυμίζουμε ότι
τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Το 1973, με την εξέγερση του Πολυτεχνείου τέθηκε ουσιαστικά το
ζήτημα του προσανατολισμού της χώρας. Μέσω του αντιιμπεριαλιστικού στίγματος του Πολυτεχνείου
αμφισβητήθηκε στην πράξη ο «μονόδρομος» της εξάρτησης από τις ΗΠΑ και γεννήθηκε το αίτημα για
μια χώρα ανεξάρτητη στην οποία τον πρώτο λόγο θα έχει ο λαός της. Αίτημα το οποίο σήμερα είναι πιο
επίκαιρο από ποτέ.

50 χρόνια μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου, είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι

Σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα συλλογικά οράματα και οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα.
Από την πλευρά μας είμαστε ακλόνητα πεπεισμένοι ότι ο μόνος αποτελεσματικός δρόμος για μια
καλύτερη ζωή είναι αυτός του αγώνα και των εξεγέρσεων. Είναι  ο μόνος επικίνδυνος για την εξουσία
τους δρόμος , γι’ αυτό τον πολεμάνε.

Το Πολυτεχνείο απέδειξε τη δύναμη που έχει αυτός ο αγώνας της νεολαίας και του λαού. Απέδειξε
ότι την ιστορία την γραφούν οι λαοί με τις εξεγέρσεις τους και ότι για να καταφέρουμε να νικήσουμε
πρέπει να τολμήσουμε να αγωνιστούμε. Ακόμα κι αν ο αντίπαλος είναι οπλισμένος με τανκς, ακόμα
και αν ο αντίπαλος υποστηρίζεται από τις υπερδύναμες ΗΠΑ. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου βασίστηκε
στην πίστη που έδειξε ο λαός ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Τιμούμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Όχι απλά και μόνο γιατί αποτέλεσε σημείο τομή στην ιστορία
της Ελλάδας, αλλά για την παρακαταθήκη που άφησε για τους αγώνες που ακολούθησαν και θα
ακολουθήσουν. Γιατί 50 χρόνια μετά, οι ΗΠΑ και η Δύση εξακολουθούν να καταδυναστεύουν τους
λαούς αλλά και οι λαοί εξακολουθούν να σηκώνουν κεφάλι και να αγωνίζονται για την ελευθερία τους.

Τιμούμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου συνεισφέροντας στους αγώνες του σήμερα. Στεκόμαστε στο
πλευρό του λαού της Παλαιστίνης που τόσα χρόνια κοιτάζει στα μάτια τους πανίσχυρους καταπιεστές
του χωρίς φόβο. Φωνάζοντας για τη νίκη της παλαιστινιακής αντίστασης.

Έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ – Να φύγουν οι Αμερικανικές βάσεις του
θανάτου!
Να νικήσει η Παλαιστινιακή Αντίσταση!

Ακόμα και στις πιο σκοτεινές και μαύρες εποχές είναι δίκαιο και απαραίτητο να αντιστέκεσαι, να εξεγείρεσαι, να αμφισβητείς!

Ανακοίνωση Αριστερού Δικτύου Νεολαίας για τα 49 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

Φέτος συμπληρώνονται 49  χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια εξέγερση, που η κυρίαρχη αντίληψη, όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, τείνει να την παρουσιάζει σαν ένα απλά ηρωικό ιστορικό γεγονός που συνέβη κάποτε και στο σήμερα μόνο σαν γιορτή μπορεί να αναγνωρίζεται. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν ένας αγώνας που ξεκίνησε με αφορμή το αίτημα για ελεύθερες φοιτητικές εκλογές και μετατράπηκε γρήγορα σε αγώνα ενάντια στη χούντα των συνταγματαρχών και το καθεστώς εξάρτησης της χώρας από τις ΗΠΑ. Μέσω κινητοποιήσεων που διήρκησαν μήνες, αλλά και αντιπαραθέσεων για το ποια είναι η σωστή κατεύθυνση πάλης, ο φοιτητικός-συνδικαλιστικός αγώνας μετατρέπεται σε πολιτικό. Η μετατροπή αυτή δεν ήταν δεδομένη αλλά προήλθε από την αντιπαράθεση και την ζύμωση μιας γραμμής που ήταν «αληθινή», κατάφερε να επικοινωνήσει με τους πόθους του λαού για ελευθέρια και να εκφράσει τα αντιαμερικάνικα-αντιΝΑΤΟϊκά αισθήματα του. Αυτή η γραμμή ήρθε σε κόντρα με της προσπάθειες «φιλελευθεροποίησης» του καθεστώτος και πρόβαλε την ευθεία σύγκρουση με την χούντα και τους Αμερικανούς. Τα συνθήματα «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και  «Έξω οι ΗΠΑ- έξω το ΝΑΤΟ» έγιναν κτήμα του λαού, εξέφρασαν τα αντιιμπεριαλιστικά και αντιφασιστικά αισθήματα του,  τον συσπείρωσαν και τον οδήγησαν να αγωνιστεί μαζί με τους, κλεισμένους στο Πολυτεχνείο, φοιτητές.

Η ανακοίνωση της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης περιγράφει ξεκάθαρα το παραπάνω:

«Οι φοιτητές απ’ όλες τις σχολές, στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος, συνειδητοποιήσαμε πως τα προβλήματα μας σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος δεν λύνονται χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής κατάστασης. Αρχίζοντας έτσι πολιτικό αγώνα, οι φοιτητές και οι Έλληνες εργαζόμενοι που κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους και καλούν τον ελληνικό λαό να συσπειρωθεί γύρω τους και να αγωνιστεί μαζί τους ως την τελική νίκη. 1) Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας. 2) Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στηρίζουν την τυραννία στη χώρα μας…» (απόσπασμα από την ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου, 16/11/1973)

Σήμερα, μετά από 49 χρόνια, η εξέγερση του Πολυτεχνείου παραμένει μια κορυφαία λαϊκή εξέγερση κατά του ΝΑΤΟ και του φασισμού.

Ένα βασικό πολιτικό συμπέρασμα που υπήρχε τότε και πρέπει να κρατήσουμε και σήμερα είναι πως ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα και τον κόσμο συνδέεται άμεσα με την ήττα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Οι δεκαετίες που ακολούθησαν το Πολυτεχνείο επιβεβαίωσαν ότι οι ΗΠΑ αποτελούν τον μεγαλύτερο τρομοκράτη  στο πλανήτη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ο πιο πρόσφατος σταθμός σε μια πορεία που οι ΗΠΑ διέλυσαν κράτη, αιματοκύλησαν λαούς, δημιουργήσαν καραβάνια προσφύγων, στήριξαν χούντες και απολυταρχικά καθεστώτα. Οι βομβαρδισμοί στη Συρία και τη Λιβύη, η εικοσάχρονη κατοχή του Αφγανιστάν, ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας, τα αμερικανοκίνητα αιματοβαμμένα πραξικοπήματα στη Λ. Αμερική, η στήριξη του Ισραήλ στη γενοκτονία της Παλαιστίνης είναι μερικά μονάχα απ’τα εκατοντάδες παραδείγματα της εξωτερικής πολιτικής των Αμερικάνων. Οι ΗΠΑ παραμένουν ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρωπότητας και η ήττα τους αποτελεί προϋπόθεση για ένα καλύτερο μέλλον.

Τα παγκόσμια γεγονότα των τελευταίων χρόνων, η οικονομική κρίση, η δίχρονη υγειονομική κρίση με τις πολύπλευρες συνέπειές της μαζί και με την «κανονικότητα» του σύγχρονου καπιταλισμού ανοίγουν δρόμους για νέες αμφισβητήσεις. Τα τελευταία χρόνια  καταρρέουν όλα όσα ήθελαν οι ισχυροί να πιστέψουμε:

• Μας είπαν ότι με τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ θα είμαστε πιο ασφαλείς ενώ, αντίθετα βλέπουμε πως κάθε μέρα που περνά είναι όλο και πιο επικίνδυνη. Η χώρα μας ήταν από τις πρώτες που έστειλε όπλα στην Ουκρανία ενώ από τις αμερικάνικες βάσεις στην Ελλάδα φεύγουν άρματα για τον πόλεμο. Είμαστε πάντα από τις πρώτες χώρες που «συγχαίρουν» τις ΗΠΑ για οποιαδήποτε παρέμβαση τους σε άλλη χώρα, ακόμα και αν αυτό αφορά βομβαρδισμούς και δολοφονίες. Η πρόσδεση μας στον ευρωατλαντισμό βάζει τη χώρα μας σε κίνδυνο να γίνει στόχος με ότι συνέπειες μπορεί να έχει αυτό για το λαό.

• Μας είπαν ότι με την συμμετοχή στην ΕΕ θα έχουμε περισσότερες ευκαιρίες και μια καλύτερη και ευκολότερη ζωή, ενώ η ζωή μας μέρα με τη μέρα γίνεται ακόμα δυσκολότερη. Ακούμε συνεχώς πως «έρχεται δύσκολος χειμώνας». Η θέση της ΕΕ απέναντι στην ενεργειακή κρίση είναι να ακολουθεί πειθήνια τους Αμερικανούς, αδιαφορώντας όμως για το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή οικονομία υποβαθμίζεται στον ανταγωνισμό και οι κοινωνίες πληρώνουν και θα πληρώνουν τα σπασμένα και κυρίως την εκτίναξη του κόστους ενέργειας. Η ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε μια βαθιά κρίση και οι λαοί μπροστά στο ερώτημα αν αξίζει να στηρίζουν μια τέτοια ολοκλήρωση, φθίνουσα, και με καταστροφικές συνέπειες για τους ίδιους. Ιδιαίτερα στην χώρα αυτό το φαινόμενο γιγαντώνεται, εξαιτίας των πολιτικών επιλογών όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που ιδιωτικοποίησαν τη ΔΕΗ και έμειναν προσκολλημένοι στις επιταγές της ΕΕ σχετικά με το Χρηματιστήριο Ενέργειας.

Αυτό μεταφράζεται, σε τεράστιες αυξήσεις στα βασικά αγαθά, στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα ενοίκια κ.λπ. Και απέναντι σε αυτά η κυβέρνηση της ΝΔ, πιστή στις νεοφιλελεύθερες εμμονές της, έχει αφήσει το λαό απροστάτευτο απέναντι στις δυσβάσταχτες αυξήσεις και κοροϊδεύοντάς τον, με ανούσια επιδόματα. Δεν έβαλε κανένα πλαφόν στις τιμές των supermarket, του ρεύματος κ.λπ. και  άφησε τα μεγάλα καρτέλ της ενέργειας να θησαυρίζουν όσο ο λαός πληρώνει την κρίση.

• Μας είπαν ότι θα έχουμε πιο εύκολη πρόσβαση στην μόρφωση και την εκπαίδευση αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Εδώ και 30 χρόνια η ΕΕ υπαγορεύει σθεναρά μια κατεύθυνση εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης. Μια κατεύθυνση που έχει βασικό πυλώνα τον πόλεμο απέναντι σε κάθε τι Δημόσιο και Δωρεάν. Τα τελευταία 3 χρόνια η ΝΔ, έχει υλοποιήσει οτιδήποτε δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν τα προηγούμενα χρόνια οι νεοφιλελεύθερες μνημονιακές κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησαν πιστά  και αυτές αυτή την κατεύθυνση. Διώχνουν κόσμο από τη δημόσια παιδεία και μας κάνουν πελάτες της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Η κατεύθυνση εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της εκπαίδευσης τσακίζει τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, διαλύει τη μέριμνα και την ταΐζει στους εργολάβους. Θέλουν να σπουδάζουν μόνο οι λίγοι, αυτοί που θα έχουνε τα χρήματα. Με την συνεχόμενη αύξηση των κριτηρίων για τις εστίες και τις λέσχες, με συμφωνητικά κι άλλες τέτοιες μεθόδους, με τα ΣΔΙΤ και τους εργολάβους, σε μια περίοδο πολύ δύσκολη λόγω της ακρίβειας για τις περισσότερες οικογένειες, επιτίθενται στο δικαίωμα μας για σίτιση και στέγαση! Αν δεν έχεις λεφτά, τίθεσαι εκτός της κούρσας, που στο τέλος του δρόμου έχει ανεργία ή μια ζωή στην επισφάλεια και στο κυνήγι πιστοποιήσεων. Εγκλωβιζόμαστε σε ένα μέλλον χωρίς προοπτική. Σε ένα κυνήγι μεταπτυχιακών, καταρτίσεων, σεμιναρίων προφανώς επί πληρωμή. Το μέλλον μας γίνεται ακόμα πιο σκοτεινό.

Αν τότε υπήρχαν λόγοι να εξεγερθούμε, σήμερα υπάρχουν περισσότεροι!

Απέναντι σε όλα αυτά σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα συλλογικά οράματα και οι αγώνες δεν έχουν αποτέλεσμα. Από την πλευρά μας είμαστε ακλόνητα πεπεισμένοι ότι ο μόνος αποτελεσματικός δρόμος για μια καλύτερη ζωή είναι αυτός του αγώνα και των εξεγέρσεων. Είναι  ο μόνος επικίνδυνος αγώνας για την εξουσία τους και γι’ αυτό τον πολεμάνε.

Το Πολυτεχνείο απέδειξε τη δύναμη που έχει αυτός ο αγώνας της νεολαίας και του λαού. Απέδειξε ότι την ιστορία την γραφούν οι λαοί με τις εξεγέρσεις τους και ότι για να καταφέρουμε να νικήσουμε πρέπει να τολμήσουμε να αγωνιστούμε. Ακόμα κι αν ο αντίπαλος είναι οπλισμένος με τανκς, ακόμα και αν ο αντίπαλος υποστηρίζεται από τις υπερδυνάμεις των ΗΠΑ.  Η εξέγερση του Πολυτεχνείου βασίστηκε στην πίστη που έδειξαν οι φοιτητές σε αυτή τη δύναμη, στο φρόνημα και την πεποίηθηση ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν.

Όλοι και όλες στις πορείες την Πέμπτη 17/11 !

Μας αποκλείουν από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, μας ταΐζουν σκουπίδια με 1.5 €/μέρα και μας δίνουν 125 € το μήνα για να νοικιάσουμε σπίτι!

Ανακοίνωση του Αριστερού Δικτύου Νεολαίας

Εδώ και 30 χρόνια η ΕΕ υπαγορεύει σθεναρά μια κατεύθυνση εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης. Μια κατεύθυνση που έχει βασικό πυλώνα τον πόλεμο απέναντι σε κάθε τι Δημόσιο και Δωρεάν. Τα τελευταία 3 χρόνια η ΝΔ, έχει υλοποιήσει οτιδήποτε δεν μπόρεσαν να υλοποιήσουν τα προηγούμενα χρόνια οι νεοφιλελεύθερες μνημονικές κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ που υπηρέτησαν πιστά αυτήν την κατεύθυνση της ΕΕ, αλλά βρήκαν σημαντικά εμπόδια από το φοιτητικό και πανεκπαιδευτικό κίνημα.

Η Δημόσια Δωρεάν Παιδεία έχει πλέον τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

1. Η Τράπεζα Θεμάτων ήρθε για να αποκλείσει μαθητές ήδη από το Λύκειο και η ΕΒΕ που αποκλείει από μόνη της σαν μέτρο κάθε χρόνο κοντά στους 16.000 μαθητές. Τα τελευταία 2 χρόνια μένει εκτός τριτοβάθμιας το 1/3 των μαθητών. Οι πανελλαδικές γίνονται πιο απαιτητικές από ποτέ. Αυτό έχει σαν συνέπεια οι γονείς μας να πρέπει να πληρώνουν φροντιστήρια ήδη απ’ την Α’ Λυκείου ώστε να έχουμε μια θέση στο πανεπιστήμιο!
   
2. Για όσους καταφέρουμε να μπούμε στο πανεπιστήμιο μας περιμένουν διαγραφές που ήρθαν επίσης για να διώξουν όσους από εμάς αναγκαζόμαστε να δουλέψουμε. Πως μπορούμε να είμαστε «συνεπείς» στις σπουδές μας ενώ δουλεύουμε 8/10ωρα, ώστε να ελαφρύνουμε τους γονείς μας.

Και αφού καταφέρει να βγει κάποιος απ’ αυτό το πανεπιστήμιο τι τον περιμένει; Μετά το τέλος τον σπουδών, τα πτυχία μας δεν μπορούν να μας εξασφαλίσουν αξιοπρεπή δουλεία. Η αγορά απαιτεί να έχουμε μεταπτυχιακά/σεμινάρια τα οποία έχουν δίδακτρα από την εποχή του ΣΥΡΙΖΑ. Αναγκάζοντας μας ακόμα και μετά τις σπουδές μας να βάζουμε βαθιά το χέρι μας στην τσέπη!

Η μείωση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων (ενδεικτικά από το 2011 έχει μειωθεί κατά 70%) αφορά και το κομμάτι των φοιτητικών παροχών. Η φοιτητική μέριμνα, βιώνει και αυτή τα αποτελέσματα της χρόνιας υποχρηματοδότησης της Δημόσιας εκπαίδευσης. Τα δωμάτια και οι υποδομές, έχουν να συντηρηθούν χρόνια. Φθορές και καταστροφές από σεισμούς, πλημμύρες κ.λπ. δεν έχουν λάβει επίλυση ποτέ, με αποτέλεσμα ακόμα περισσότερα δωμάτια και χώροι σίτισης να αχρηστεύονται. προσωπικό έχει μειωθεί ραγδαία, μέχρι που το 2019 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, φρόντισε να περάσει το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητικών παροχών (κυρίως σίτιση και φύλαξη) σε μια χούφτα εργολάβους και να τις ιδιωτικοποιήσει επί της ουσίας μέσω ΣΔΙΤ (Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα).

Το Υπουργείο και ο ΙΝΕΔΙΒΙΜ, αφού διέλυσαν τις δημόσιες δομές σίτισης και έδιωξαν χιλιάδες εργαζόμενους, έφεραν τους εργολάβους (catering) να αναλάβουν, με ποσά μεγαλύτερα απ’ ότι έδιναν για την Δημόσια Σίτιση. O δημόσιος έλεγχος εξασφαλίζει διαχρονικά ότι το κίνητρο δεν είναι το ιδιωτικό κέρδος αλλά το κοινωνικό όφελος. Στην περίπτωση της σίτισης των φοιτητών, ο δημόσιος έλεγχος σημαίνει ότι έχουμε καλύτερη ποιότητα με χαμηλότερο δημοσιονομικό κόστος. Έτσι πρωτίστως, από τότε οι υπηρεσίες σίτισης έχουν υποβαθμιστεί τελείως. Δεύτερον και πιο σημαντικό, σε πολλά Πανεπιστήμια της χώρας τα κριτήρια για να δικαιούται κάποιος δωρεάν φαγητό από την λέσχη έχουν ανέβει σε τέτοιο βαθμό που οι περισσότεροι φοιτητές αναγκάζονται να πληρώνουν το αντίτιμο του 1.5€. Με την ιδιωτικοποίηση της λέσχης όλο και περισσότεροι φοιτητές χάνουν το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση!

Η ιδιά ακριβώς πολιτική έρχεται και για την παροχή στέγασης. Η υποχρηματοδότηση και διάλυση της δωρεάν στέγασης έχει οδηγήσει τις εστίες στο να έχουν ελάχιστα δωμάτια και σε άθλια κατάσταση. Ενδεικτικά, υπάρχουν 9.743 διαθέσιμες κλίνες, ενώ ο αριθμός του φοιτητικού πληθυσμού που δικαιούται στέγαση (περίπου 450.000) όσο και να μειωθεί από τις κατηγορίες των φοιτητών που σπουδάζουν στην πόλη τους, καλύπτουν νοικιάζοντας το κόστος επιλογής τους, κάνουν δεύτερο πτυχίο, παραμένει κατά πολύ μεγαλύτερος από τον αριθμό των διαθέσιμων κλινών στις υπάρχουσες εστίες. Υπάρχουν ήδη οι εξαγγελίες από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό για πέρασμα των υπηρεσιών στέγασης σε ιδιώτες (ΣΔΙΤ). Όλο και λιγότεροι φοιτητές δικαιούνται δωμάτιο, αφού τα κριτήρια έχουν αυξηθεί, ενώ πολλοί φοιτητές που είναι δικαιούχοι, μένουν χωρίς δωμάτιο μέχρι και για 2 εξάμηνα.

Οι πρώτες νύξεις για το τι πρόκειται να ακολουθηθεί σαν μοντέλο και σε πιο κεντρικό επίπεδο, έγιναν στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας και αφορούσαν την υποχρεωτική υπογραφή ενός ειδικού συμφωνητικού μεταξύ του Πανεπιστημίου και των φοιτητών που έγιναν δεκτοί στις φοιτητικές εστίες. Το συμφωνητικό αυτό υποχρεώνει τους φοιτητές μεταξύ άλλων να καταβάλλουν, ετήσια και χωρίς επιστροφή, το ποσό των 100 ευρώ προς το Πανεπιστήμιο, να περάσουν το 50% του συνόλου των μαθήματων τους έως και το χειμερινό εξάμηνο κάθε ακαδημαϊκού έτους, να αποζημιώσουν το πανεπιστήμια για τυχόν φθορές ή απώλειες του δωματίου κ των αντικειμένων που παρέλαβαν μαζί με αυτό. Η εκτίμηση ζημιών ή απωλειών θα γίνεται από τεχνική υπηρεσία του Πανεπιστημίου, να φροντίζουν με δικά τους έξοδα για την καθαριότητα του δωματίου τους, να δικαιούνται δωρεάν στέγαση μόνο κατά τον ελάχιστο χρόνο φοίτησης στις σχολές τους. κ.α.

Απέναντι σ’ αυτά, ο ΙΝΕΔΙΒΙΜ μας είχε προϊδεάσει χρόνια πριν κάνοντας τέτοιες δηλώσεις: «Στη παρούσα φάση, αιτήματα όπως «χρηματοδότηση στο ύψος των αναγκών», «έξω οι εργολάβοι», «σίτιση στέγαση για όλους τους φοιτητές» είναι μόνο συνθήματα τα οποία δεν μπορούν να δώσουν λύση στα σημερινά υπαρκτά προβλήματα στη φοιτητική μέριμνα..», την ίδια στιγμή που είναι ο κρατικός φορέας διαχείρισης του μεγαλύτερου όγκου των φοιτητικών παροχών (17 εστίες πανελλαδικά βρίσκονται υπό την εποπτεία του)! Επί της ουσίας από τότε έκλεινε το μάτι στις εργολαβίες, ενώ αυτή την στιγμή που γινόμαστε καθημερινά θεατές του τι σημαίνει ιδιωτικοποίηση των φοιτητικών παροχών τηρεί σιγή ιχθύος!

Αντί να αυξήσουν την χρηματοδότηση ώστε να αντιμετωπιστούν τα παραπάνω προβλήματα, με τον τελευταίο νόμο, οι σχολές μας μετατρέπονται ακόμα περισσότερο σε ζητιάνους ιδιωτικής χρηματοδότησης, αφού μειώνεται στην πράξη ακόμα περισσότερο η κρατική χρηματοδότηση και οι ιδιώτες θα κατέχουν μέχρι και θέση στην διοίκηση.

Αυτό το μείγμα αποκλεισμού, ιδιωτικοποίησης και υποβάθμισης του δημοσίου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, τον τελευταίο χρόνο έρχεται να συμπληρώσει η ακρίβεια. Εμείς και οι οικογένειες μας βιώνουμε τα αποτελέσματα της ακριβείας, αλλά και της εγκληματικής της διαχείρισής της από την κυβέρνηση ΝΔ. Οι τιμές στα supermarket σε είδη πρώτης ανάγκης και τρόφιμα έχουν φτάσει στα ύψη. Οι λογαριασμοί ρεύματος, αλλά και οι τιμές των καυσίμων αντιστοιχούν σε αδιανόητα ποσά! Η κυβέρνηση δεν έχει πάρει κανένα απολύτως μέτρο για να προστατέψει το λαό από την τεράστια αύξηση των τιμών.

Μέσα σε όλα αυτά, με βάση και την κατάσταση που επικρατεί στις εστίες, οι περισσότερες φοιτητές αναγκάζονται να νοικιάσουν. Θα περίμενε κανείς πως θα υπήρχε τουλάχιστον κάποια μέριμνα για όλους αυτούς τους φοιτητές που αναγκάζονται να σπουδάσουν εκτός της πόλης τους. Αντιθέτως, η μοναδική «μέριμνα» του Υπουργείου είναι ένα ποταπό στεγαστικό επίδομα που αφορά και πάλι λιγοστούς φοιτητές, ενώ μάλιστα ανέρχεται στα 1500(!) ευρώ το χρόνο, δηλαδή 125 ευρώ το μήνα! Τα νούμερα δεν βγαίνουν! Το Υπουργείο αποκλείει χιλιάδες φοιτητές, που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά όλες αυτές τις αυξήσεις, από το να σπουδάσουν.

Η κατεύθυνση εμπορευματοποίησης της εκπαίδευσης τσακίζει τη Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, διαλύει την Μέριμνα και την ταΐζει στους εργολάβους. Θέλουν να σπουδάζουν μόνο οι λίγοι, αυτοί που θα έχουνε τα χρήματα. Με την συνεχόμενη αύξηση των κριτηρίων για τις εστίες και τις λέσχες, με συμφωνητικά κι άλλες τέτοιες μεθόδους, με τα ΣΔΙΤ και τους εργολάβους, σε μια περίοδο πολύ δύσκολη λόγω της ακρίβειας για τις περισσότερες οικογένειες, επιτίθενται στο δικαίωμα μας για σίτιση και στέγαση! Αν δεν έχεις λεφτά, τίθεσαι εκτός της κούρσας, που στο τέλος του δρόμου έχει ανεργία ή μια ζωή στην επισφάλεια και στο κυνήγι πιστοποιήσεων. Εγκλωβιζόμαστε σε ένα μέλλον χωρίς προοπτική. Σε ένα κυνήγι μεταπτυχιακών, καταρτίσεων, σεμιναρίων προφανώς επί πληρωμή.

Δεν θα ανεχτούμε άλλο οι οικογένειες μας να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να μπορούμε να σπουδάσουμε! Χρειάζεται οργανωμένος αγώνας απέναντι στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης που αποκλείει κόσμο από το να σπουδάσει, την ιδιωτικοποίηση της Μέριμνας. Χρειάζεται να ορίσουμε μέτωπα και αντιπάλους. Το Υπουργείο Παιδείας και το ΙΝΕΔΙΒΙΜ ιδιωτικοποιούν την φοιτητική μέριμνα, κάνουν ολοένα και πιο κοστοβόρο το να σπουδάζεις! Το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση ενορχηστρώνουν την διάλυση του δημοσίου πανεπιστήμιου και τσακίζουν την προοπτική μας!

Πρέπει να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας! Να ανοίξουμε άμεσα την συζήτηση για τα παραπάνω ζητήματα στην σχολή μας, στην συνέλευση μας. Να κινητοποιηθούμε και να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα!

Να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε:

• Να ανεγερθούν καινούριες εστίες και να συντηρηθούν οι υποδομές στις ήδη υπάρχουσες!
• Να μειωθούν τα κριτήρια των δικαιούχων για τα δωμάτια στην εστία!
• Να αυξηθεί τώρα το στεγαστικό επίδομα και να δοθεί σε όλους τους φοιτητές που το έχουν ανάγκη!
• Να καταργηθεί το αντίτιμο της λέσχης!
• Δωρεάν μετακίνηση για όλους τους φοιτητές!
• Κατάργηση όλων των αντιεκπαιδευτικών νόμων!
• ΟΧΙ στην εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης!

Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία για όλους!